piłka

Liga Mistrzów UEFA (ang. UEFA Champions League, wym. [juːˈeɪfə ˈæmpiənz ˈliːg]) – międzynarodowe, europejskie, klubowe rozgrywki piłkarskie, utworzone z inicjatywy UEFA w 1992, jako kontynuacja Pucharu Europy Mistrzów Krajowych (zwanego też Pucharem Europy lub Pucharem Mistrzów) i regularnie prowadzone przez tę organizację od sezonu 1992/1993 w ramach europejskich pucharów. Przeznaczone dla najlepszych męskich drużyn klubowych (zajmujących czołowe miejsca w europejskich ligach krajowych) oraz rozgrywane na europejskich stadionach. Są to najbardziej prestiżowe klubowe zmagania piłkarskie w Europie.

Historia rozgrywek[edytuj | edytuj kod]

Wcześniejsze turnieje rozgrywane w Europie[edytuj | edytuj kod]

20 października 1900, kiedy nie było jeszcze FIFA i UEFA odbył się w Paryżu we Francji pierwszy turniej piłkarski „Piłka nożna na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1900”. Udział w nim wzięły 3 kluby z EuropyUpton Park F.C. z Wielkiej Brytanii, USFSA XI z Francji i Université de Bruxelles z Belgii. O pierwsze miejsce rywalizowały Upton Park F.C. i USFSA XI, jednak to Brytyjczycy wygrali. W meczu o drugie miejsce starli się Francuzi i Belgowie. Po wygranym meczu wicemistrzem został USFSA XI.

Puchar Europejskich Klubów Mistrzowskich[edytuj | edytuj kod]

Turniej został utworzony 26 lutego 1955 – (jako pierwszy z europejskich pucharów klubowych w drużynowych konkurencjach sportowych) – z inicjatywy Gabriela Hanota, reportera francuskiego dziennika sportowego L’Équipe, a jego pierwszą edycję przeprowadzono w sezonie 1955/1956. Od I rundy (ewentualnie rundy eliminacyjnej) do fazy półfinałowej rozgrywany był on systemem pucharowym, tj. w formie dwumeczu (spotkanie „u siebie” i „na wyjeździe”), po którym zwycięzca awansował do kolejnej rundy, a przegrywający odpadał z rywalizacji. Pojedynkiem finałowym było jedno spotkanie, organizowane na neutralnym stadionie.

Zmiana formy rozgrywek – Liga Mistrzów[edytuj | edytuj kod]

Od sezonu 1991/1992 zmagania przybrały formę rozgrywek grupowych (dwie 4-zespołowe grupy), z jednomeczowym finałem dla zwycięzców każdej z nich. Przed rozpoczęciem edycji 1992/1993 zmieniono ich oficjalną nazwę na „Liga Mistrzów”, gruntownie przy tym reformując ich formułę, przez co rywalizacja prowadzona pod tym szyldem stała się najbardziej prestiżowym i komercyjnym przedsięwzięciem piłki nożnej na świecie. W kolejnych sezonach powiększono liczbę uczestniczących w nim drużyn z 8 – przez 16 (od 1994/1995) i 24 (od 1997/1998) – do 32 (od 1999/2000), dopuszczając do udziału nie tylko mistrzów poszczególnych krajów, ale – w przypadku najsilniejszych federacji – również drużyny zajmujące drugie, trzecie, a nawet czwarte miejsca w końcowej tabeli najwyższego szczebla ligowego. Stworzono w ten sposób turniej w którym rywalizują najlepsze drużyny europejskie, a niejednokrotnie na świecie. Dotychczas najczęściej w Lidze Mistrzów / PEMK triumfowali Real MadrytMilanLiverpool FCBayern Monachium i Barcelona. Od momentu powstania Ligi Mistrzów w 1992, jedyną drużyną, która obroniła mistrzowski tytuł (2017) jest Real Madryt, a w 2018 roku osiągnęli hattrick zwycięstwa w tych zawodach.

Hymn Ligi Mistrzów[edytuj | edytuj kod]

Oficjalny utwór rozgrywek Ligi Mistrzów UEFA jest adaptacją hymnu koronacyjnego Georga Friedricha Händla Zadok the Priest dokonaną przez Tony'ego Brittena w 1992. Został wykonany przez Royal Philharmonic Orchestra. Refren śpiewany jest w trzech oficjalnych językach UEFA: angielskim, francuskim i niemieckim. Pełna wersja utworu trwa około trzech minut. Istnieją również krótsze warianty hymnu poprzedzające i kończące każdy mecz rozgrywany w ramach rozgrywek pucharu.

Trofeum[edytuj | edytuj kod]

 
Puchar UEFA Champions League

Trofeum sportowym turnieju jest puchar wykonany ze srebra próby 925, o masie 11 kg i wysokości 74 cm. Zwycięzca zawodów puchar otrzymuje na 10 miesięcy na wypożyczenie od UEFA. Zwycięzca turnieju otrzymuje pomniejszoną (mającą maksymalnie 80% wielkości) kopię trofeum. Jeśli klub piłki nożnej zwyciężył trzy razy z rzędu w zawodach UEFA Champions League otrzymuje równowymiarową kopię COUPE DES CLUBS CHAMPIONS EUROPÉENS. Ta sama sytuacja zachodzi jeśli klub zwyciężył pięciokrotnie w zawodach Pucharu Europejskich Mistrzów Krajowych / Ligi Mistrzów. Skutkiem tego jest także to, że jeśli zespół piłkarski bez wcześniejszych tytułów zwycięzcy LM 6 razy z rzędu wygra turniej, to po trzech razach otrzymuje kopię 1:1 i kolejną kopię 1:1 po szóstym razie, a nie po piątym zwycięstwie (wynik kasowania po trzykrotnym zwycięstwie z rzędu). Obecny puchar jest szóstym gdyż pozostałe zostały wręczone na stałe zespołom, które spełniły wcześniej opisane warunki. Obecny puchar jest z 2006 r., wykonany po piątym zwycięstwie w zawodach Liverpoolu i uzyskaniu trofeum na własność. W 2009 r. UEFA przyjęła zasadę, że nagroda rzeczowa UEFA Champions League nie będzie darowana zwycięzcom pięciokrotnym lub trzykrotnym z rzędu, a zespół zwycięski będzie mógł wykonać kopię 1:1. Na pucharze turnieju jest grawerowana nazwa zwycięzcy rywalizacji.

Odznaka Ligi Mistrzów[edytuj | edytuj kod]

Honorowa odznaka[edytuj | edytuj kod]

Honorowa odznaka Ligi Mistrzów została wprowadzona po raz pierwszy w rozgrywkach Ligi Mistrzów 2000/2001 dla klubów, które zdobyły trofeum na stałe. Sama odznaka pojawia się podczas rozgrywek Ligi Mistrzów na lewym rękawie. Obecnie jest to szara tarcza, która w tle posiada kontury pucharu Ligi Mistrzów w białym kolorze. Wcześniejsza wersja odznaki miała kolor ciemnoniebieski z białymi konturami trofeum. W tarczy wpisana jest również liczba zwycięstw w rozgrywkach, danej drużyny. Odznakę przyznaje się drużynie, która 3 razy z rzędu zdobyła Puchar Europy Mistrzów Krajowych lub wygrała rozgrywki Ligi Mistrzów, bądź pięciokrotnie tryumfowała w całej historii obu tych rozgrywek łącznie.

Honorową tarczę posiadają :

Symbol Ligi Mistrzów[edytuj | edytuj kod]

Znajduje się na prawym rękawie podczas rozgrywek Ligi Mistrzów, Jest to okrągła tarcza przedstawiająca oficjalny symbol tych rozgrywek

Tarcza zwycięzcy[edytuj | edytuj kod]

 
Tarcza obrońcy tytułu według nowego wzoru z 2012, po raz pierwszy na koszulkach piłkarzy Chelsea

Drużynie, która w ubiegłym sezonie wygrała rozgrywki Ligi Mistrzów, w całym następnym sezonie, podczas trwania rozgrywek, przysługuje prawo do noszenia tarczy „obrońcy tytułu”. Emblemat ten został po raz pierwszy pokazany w sezonie 2004/2005. Wówczas prawo do „noszenia” tej odznaki miała drużyna FC Porto. Na tarczy widnieje także rok, kiedy dana drużyna wygrała rozgrywki.

Obecny system rozgrywek[edytuj | edytuj kod]

 
Oficjalny symbol Ligi Mistrzów

Rozgrywki grupowe są poprzedzone eliminacjami, w których biorą udział mistrzowie niżej sklasyfikowanych krajów oraz drużyny z trzecich i czwartych miejsc z najlepszych lig europejskich. Sama Liga Mistrzów składa się z dwóch faz. Pierwsza – faza grupowa, gdzie 32 drużyny grają w 8 grupach po 4 w każdej. Wszystkie drużyny grają ze sobą dwa razy. Z każdej grupy awansują dwa najlepsze kluby, natomiast trzecia drużyna awansuje do Ligi Europy. Druga faza – play off rozgrywana jest systemem pucharowym. Drużyny z danej pary grają ze sobą dwa razy – raz u siebie, raz na wyjeździe. Do finału awansują dwie drużyny, które rozgrywają tylko jedno spotkanie na ustalonym przed startem rozgrywek neutralnym stadionie.

Reforma rozgrywek[edytuj | edytuj kod]

Od sezonu 2009/10, zgodnie z zarządzeniem Komitetu Wykonawczego UEFA z 30 listopada 2007 r., została przeprowadzona reforma dotycząca uczestnictwa drużyn, zwaną popularnie "reformą Platiniego". Ma ona ułatwić awans do fazy grupowej zespołom z lig europejskich zajmujących niższe lokaty w klubowym rankingu UEFA.

Według reformy, 22 zespoły mają zapewniony bezpośredni awans do fazy grupowej, czyli o 6 więcej niż przedtem. Dodatkowe lokaty to mistrzowie lig, które zajmują 10-12. miejsce w rankingu UEFA oraz zespoły, które uplasują się na 3. miejscu w ligach, które zajmują 1-3. lokatę w rankingu. Pozostałe 10 lokat w Lidze Mistrzów przeznaczone jest dla zwycięzców eliminacji. W przeciwieństwie do starego formatu, zespoły zajmujące np. 4. lokatę w lidze angielskiej nie będą rywalizowały z mistrzami Polski, bo eliminacje będą dwutorowe. O pierwsze pięć miejsc walczą ze sobą mistrzowie federacji 13-53 (oprócz Liechtensteinu), a o pozostałe pięć nie-mistrzowie z federacji 1-15. Poza tym, datę finału przesunięto ze środy na sobotę 20. tygodnia kalendarzowego, na godzinę 20:45 CET[1][2]. Ponadto IV runda eliminacyjna jest obsługiwana przez UEFA tak samo jak faza grupowa.

Decyzja ta spotkała się ze sprzeciwem grupy G-14. Platini zapowiedział jednak, że reforma zostanie przeprowadzona bez względu na jakiekolwiek protesty, a G-14 została rozwiązana po ugodzie z FIFA i UEFA w sprawie rekompensat za kontuzje zawodników podczas meczów Mistrzostw Świata i Europy[3].

 
Mapa Państw przystępujących do fazy grupowej UEFA Champions League

     Członek UEFA przystępujący do fazy grupowej

     Członek UEFA, niebędący dotychczas reprezentowany w fazie grupowej rozgrywek

     Państwa nie będące członkami UEFA

Finały Pucharu Mistrzów[edytuj | edytuj kod]

 
Stadion Allianz Arena podczas meczu finałowego w 2012

Lista finalistów Pucharu Europy Mistrzów Klubowych:

Lista finalistów Ligi Mistrzów UEFA:

Finał sezonuFinaliści Ligi MistrzówWynikStadion
26.05.1993 Francja Olympique Marsylia – Włochy A.C. Milan 1:0 (1:0) Niemcy Stadion Olimpijski w Monachium
18.05.1994 Włochy A.C. Milan – Hiszpania FC Barcelona 4:0 (2:0) Grecja Stadion Olimpijski w Atenach
24.05.1995 Holandia Ajax Amsterdam – Włochy A.C. Milan 1:0 (0:0) Austria Ernst Happel Stadion w Wiedniu
22.05.1996 Włochy Juventus Turyn – Holandia Ajax Amsterdam 1:1 (1:1, 1:1, 1:1), po dogrywce, karne 4:2 Włochy Stadion Olimpijski w Rzymie
28.05.1997 Niemcy Borussia Dortmund – Włochy Juventus Turyn 3:1 (2:0) Niemcy Stadion Olimpijski w Monachium
20.05.1998 Hiszpania Real Madryt – Włochy Juventus Turyn 1:0 (0:0) Holandia Amsterdam ArenA w Amsterdamie
26.05.1999 Anglia Manchester United – Niemcy Bayern Monachium 2:1 (0:1) Hiszpania Camp Nou w Barcelonie
24.05.2000 Hiszpania Real Madryt – Hiszpania Valencia CF 3:0 (1:0) Francja Stade de France w Paryżu
23.05.2001 Niemcy Bayern Monachium – Hiszpania Valencia CF 1:1 (0:1, 1:1, 1:1), po dogrywce, karne 5:4 Włochy Stadion Giuseppe Meazzy w Mediolanie
15.05.2002 Hiszpania Real Madryt – Niemcy Bayer 04 Leverkusen 2:1 (2:1) Szkocja Hampden Park w Glasgow
28.05.2003 Włochy A.C. Milan – Włochy Juventus Turyn 0:0 (0:0, 0:0, 0:0), po dogrywce, karne 3:2 Anglia Old Trafford w Manchesterze
26.05.2004 Portugalia FC Porto – Francja AS Monaco 3:0 (1:0) Niemcy Veltins-Arena w Gelsenkirchen
25.05.2005 Anglia Liverpool F.C. – Włochy A.C. Milan 3:3 (0:3, 3:3, 3:3), po dogrywce, karne 3:2 Turcja Atatürk Olimpiyat w Stambule
17.05.2006 Hiszpania FC Barcelona– Anglia Arsenal F.C. 2:1 (0:1) Francja Stade de France w Paryżu
23.05.2007 Włochy A.C. Milan – Anglia Liverpool F.C. 2:1 (1:0) Grecja Stadion Olimpijski w Atenach
21.05.2008 Anglia Manchester United – Anglia Chelsea F.C. 1:1 (1:1, 1:1, 1:1), po dogrywce, karne 6:5 Rosja Stadion Łużniki w Moskwie
27.05.2009 Hiszpania FC Barcelona – Anglia Manchester United 2:0 (1:0) Włochy Stadion Olimpijski w Rzymie
22.05.2010 Włochy Inter Mediolan – Niemcy Bayern Monachium 2:0 (1:0) Hiszpania Santiago Bernabéu w Madrycie
28.05.2011 Hiszpania FC Barcelona – Anglia Manchester United 3:1 (1:1) Anglia Stadion Wembley w Londynie
19.05.2012 Anglia Chelsea F.C. – Niemcy Bayern Monachium 1:1 (0:0, 1:1, 1:1), po dogrywce, karne 4:3 Niemcy Allianz Arena w Monachium
25.05.2013 Niemcy Bayern Monachium – Niemcy Borussia Dortmund 2:1 (0:0) Anglia Stadion Wembley w Londynie
24.05.2014 Hiszpania Real Madryt – Hiszpania Atlético Madryt 4:1 (0:1, 1:1, 4:1), po dogrywce Portugalia Estádio da Luz w Lizbonie
06.06.2015 Hiszpania FC Barcelona – Włochy Juventus Turyn 3:1 (1:0) Niemcy Stadion Olimpijski w Berlinie
28.05.2016 Hiszpania Real Madryt – Hiszpania Atlético Madryt 1:1 (1:0, 1:1, 1:1), po dogrywce, karne 5:3 Włochy Stadion Giuseppe Meazzy w Mediolanie
03.06.2017 Hiszpania Real Madryt – Włochy Juventus Turyn 4:1 (1:1) Walia Millennium Stadium w Cardiff
26.05.2018 Hiszpania Real Madryt – Anglia Liverpool F.C. 3:1 (0:0) Ukraina Stadion Olimpijski w Kijowie
01.06.2019     Hiszpania Wanda Metropolitano w Madrycie
30.05.2020     Turcja Atatürk Olimpiyat w Stambule

Osiągnięcia według klubów[edytuj | edytuj kod]

DrużynaZwycięzcaFinalistaZwycięzca (lata)Finalista (lata)
Hiszpania Real Madryt 13 3 (1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1966, 1998, 2000, 2002, 2014, 2016, 2017, 2018) (1962, 1964, 1981)
Włochy A.C. Milan 7 4 (1963, 1969, 1989, 1990, 1994, 2003, 2007) (1958, 1993, 1995, 2005)
Niemcy Bayern Monachium 5 5 (1974, 1975, 1976, 2001, 2013) (1982, 1987, 1999, 2010, 2012)
Hiszpania FC Barcelona 5 3 (1992, 2006, 2009, 2011, 2015) (1961, 1986, 1994)
Anglia Liverpool F.C. 5 3 (1977, 1978, 1981, 1984, 2005) (1985, 2007, 2018)
Holandia Ajax Amsterdam 4 2 (1971, 1972, 1973, 1995) (1969, 1996)
Włochy Inter Mediolan 3 2 (1964, 1965, 2010) (1967, 1972)
Anglia Manchester United 3 2 (1968, 1999, 2008) (2009, 2011)
Włochy Juventus Turyn 2 7 (1985, 1996) (1973, 1983, 1997, 1998, 2003, 2015, 2017)
Portugalia Benfica Lizbona 2 5 (1961, 1962) (1963, 1965, 1968, 1988, 1990)
Anglia Nottingham Forest F.C. 2 0 (1979, 1980)
Portugalia FC Porto 2 0 (1987, 2004)
Szkocja Celtic F.C. 1 1 (1967) (1970)
Niemcy Hamburger SV 1 1 (1983) (1980)
Rumunia Steaua Bukareszt 1 1 (1986) (1989)
Francja Olympique Marsylia 1 1 (1993) (1991)
Niemcy Borussia Dortmund 1 1 (1997) (2013)
Anglia Chelsea F.C. 1 1 (2012) (2008)
Holandia Feyenoord Rotterdam 1 0 (1970)
Anglia Aston Villa F.C. 1 0 (1982)
Holandia PSV Eindhoven 1 0 (1988)
Socjalistyczna Federacyjna Republika Jugosławii Crvena Zvezda Belgrad 1 0 (1991)
Hiszpania Atlético Madryt 0 3
(1974, 2014, 2016)
Francja Stade de Reims 0 2
(1956, 1959)
Hiszpania Valencia CF 0 2
(2000, 2001)
Włochy ACF Fiorentina 0 1
(1957)
Niemcy Eintracht Frankfurt 0 1
(1960)
Socjalistyczna Federacyjna Republika Jugosławii Partizan Belgrad 0 1
(1966)
Grecja Panathinaikos Ateny 0 1
(1971)
Anglia Leeds United 0 1
(1975)
Francja AS Saint-Étienne 0 1
(1976)
Niemcy Borussia Mönchengladbach 0 1
(1977)
Belgia Club Brugge 0 1
(1978)
Szwecja Malmö FF 0 1
(1979)
Włochy AS Roma 0 1
(1984)
Włochy Sampdoria Genua 0 1
(1992)
Niemcy Bayer 04 Leverkusen 0 1
(2002)
Francja AS Monaco 0 1
(2004)
Anglia Arsenal F.C. 0 1
(2006)

Osiągnięcia według państw[edytuj | edytuj kod]

Lp.KrajIlość zwycięstwIlość finalistów
1.  Hiszpania 18 11
2.  Włochy 12 16
3.  Anglia 12 8
4.  Niemcy 7 10
5.  Holandia 6 2
6.  Portugalia 4 5
7.  Francja 1 5
8.  Jugosławia 1 1
 Rumunia 1 1
 Szkocja 1 1
11.  Belgia 0 1
 Grecja 0 1
 Szwecja 0 1

Od czasu rozpoczęcia rozgrywek, sześciokrotnie miało miejsce rozgrywanie finału Ligi Mistrzów przez drużyny ligowe z tego samego państwa. W finale grały drużyny z Hiszpanii w 2000, 2014 oraz w 2016, z Włoch w 2003, z Anglii w 2008 i z Niemiec w 2013[4].

Osiągnięcia polskich klubów[edytuj | edytuj kod]

W epoce Pucharu Europy Mistrzów Krajowych (do 1992 roku) największym sukcesem polskich klubów było dotarcie do półfinału. Sztuka ta udała się dwóm polskim klubom Legii Warszawa (w sezonie 1969/1970) oraz Widzewowi Łódź (w sezonie 1982/1983). W 1992 roku UEFA powołała do życia Ligę Mistrzów, która zastąpiła Puchar Europy Mistrzów Krajowych. Wówczas też zreformowano system rozgrywek wprowadzając fazę grupową (poprzedni system rozgrywek był systemem całkowicie pucharowym) oraz kwalifikacje do tychże rozgrywek. Po wprowadzeniu Ligi Mistrzów polskie kluby zakwalifikowały się do fazy grupowej trzykrotnie, zaś największym sukcesem było osiągnięcie przez Legię Warszawa ćwierćfinału w sezonie 1995/1996.

Polskie kluby w fazie grupowej i pucharowej Ligi Mistrzów:

Najlepsi strzelcy[edytuj | edytuj kod]

Zestawienie piłkarzy, którzy zdobyli dużą liczbę goli w meczach Pucharu Europejskich Mistrzów Krajowych / Ligi Mistrzów UEFA (od 1955 roku, łącznie z meczami kwalifikacyjnymi).

Pogrubioną czcionką – zostali zaznaczeni piłkarze, którzy kontynuują karierę piłkarską.

Skróty:

  • FP – gole w fazie pucharowej
  • FG – gole w fazie grupowej
  • FK – gole w fazie kwalifikacyjnej
Stan na 7 listopada 2018[5]
Lp.PiłkarzGoleFPFGFKMeczeSkutecznośćLataKluby
1. Portugalia Cristiano Ronaldo 122 55 66 1 160 0,75 2003– Manchester United (16)
Real Madryt (105)
Juventus (1)
2. Argentyna Lionel Messi 105 41 64 0 127 0,80 2005– Barcelona
3. Hiszpania Raúl González Blanco 71 20 51 0 144 0,49 1995–2011 Real Madryt (66)
FC Schalke 04 (5)
4. Holandia Ruud van Nistelrooy 60 6 50 4 81 0,74 1998–2012 PSV Eindhoven (9)
Manchester United (38)
Real Madryt (13)
5. Ukraina Andrij Szewczenko 59 17 29 13 115 0,51 1994–2011 Dynamo Kijów (22)
Milan (33)
Chelsea (4)
Francja Karim Benzema 59 17 40 0 108 0,55 2005– Olympique Lyon (12)
Real Madryt (47)
7. Francja Thierry Henry 51 12 38 1 114 0,45 1997–2010 AS Monaco (7)
Arsenal F.C. (35)
Barcelona (9)
8. Włochy Filippo Inzaghi 50 16 30 4 85 0,59 1997–2012 Juventus (17)
Milan (33)
9. Argentyna Alfredo Di Stéfano 49       58 0,84 1955–1964 Real Madryt
Szwecja Zlatan Ibrahimović 49 11 37 1 120 0,40 2005–2018 AFC Ajax (7)
Juventus (3)
Inter Mediolan (6)
Barcelona (4)
Milan (9)
Paris Saint-Germain (20)
Polska Robert Lewandowski 49 19 30 0 76 0,64 2011– Borussia Dortmund (17)
Bayern Monachium (32)
12. Portugalia Eusébio 47       64 0,73 1961–1974 SL Benfica
13. Włochy Alessandro Del Piero 44 9 33 2 92 0,48 1995–2009 Juventus
Wybrzeże Kości Słoniowej Didier Drogba 44 14 30 0 93 0,46 2003–2015 Olympique Marsylia (5)
Chelsea (36)
Galatasaray SK (3)
15. Niemcy Thomas Müller 42 19 21 0 103 0,40 2008– Bayern Monachium
16. Hiszpania Fernando Morientes 39 9 24 6 104 0,38 1997–2009 Real Madryt (19)
AS Monaco (9)
Liverpool (3)
Valencia CF (8)
17. Argentyna Sergio Agüero 38 5 27 6 64 0,59 2008– Atlético Madryt (8)
Manchester City (30)
18. Węgry Ferenc Puskás 36       41 0,88 1956–1966 Budapest Honvéd (1)
Real Madryt (35)
19. Niemcy Gerd Müller 34       34 1,00 1972–1977 Bayern Monachium
Anglia Wayne Rooney 34 14 16 4 85 0,35 2004–2016 Manchester United
21. Kamerun Samuel Eto’o 33 10 20 3 80 0,38 2004–2014 RCD Mallorca (1)
Barcelona (19)
Inter Mediolan (10)
Chelsea (3)
Urugwaj Edinson Cavani 33 6 27 0 55 0,60 2011– Napoli (5)
Paris Saint-Germain (28)
23. Francja David Trezeguet 32 6 23 3 61 0,52 1997–2009 AS Monaco (4)
Juventus (28)
24. Ukraina Serhij Rebrow 31 1 19 11 68 0,46 1993–2007 Dynamo Kijów
Brazylia Rivaldo 31 2 25 4 78 0,40 1997–2007 Barcelona (25)
Milan (2)
Olympiakos SFP (3)
AEK Ateny (1)
26. Hiszpania Francisco Gento 30       89 0,34 1955–1969 Real Madryt
Walia Ryan Giggs 30 6 22 2 151 0,20 1993–2011 Manchester United
Holandia Patrick Kluivert 30 4 25 1 75 0,40 1994–2006 AFC Ajax (9)
Barcelona (21)
Holandia Arjen Robben 30 16 13 1 110 0,27 2002– PSV Eindhoven (3)
Chelsea (2)
Real Madryt (1)
Bayern Monachium (24)
Brazylia Kaká 30 11 19 0 88 0,34 2003–2014 Milan (25)
Real Madryt (5)
Anglia Steven Gerrard 30 6 15 9 73 0,29 2001–2015 Liverpool
Brazylia Neymar 30 11 19 0 51 0,58 2013– Barcelona (21)
Paris Saint-Germain (9)

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]



Dodaj komentarz






Dodaj

© 2013-2024 PRV.pl
Strona została stworzona kreatorem stron w serwisie PRV.pl